آغاز سفر خوش باد

پسرکم ... آغاز بودنت را خوش باش می گویم و در آستان معجزه حیرت انگیزت زانو می زنم.

چه بی بهانه آمدی !!! قناعت را چه کسی آموزشگرت بود که اینچنین بی چشم داشت و بی کشتار زمان  آمدی ؟؟؟ منت آمدنت را هیچ نکشیدم جگر گوشه ام! چه بی ریا انتظار را تحمیل نکردی! آمدنت خوش باد!

از خوش باش ها که بگذریم .... شش خرداد ماه هزار و سیصد و نود و دو  یادآور اولین نشانه حضور شماست.نهم خرداد تولد مادرت روز خبر دادن به همه کسایی که ازاین اتفاق خوشحال شدند

آنجا که پدرت متحیر میشود ...... سپس شادمان .......... سپس شاکر.

قدر دانی از آمدن بی چون و چرایت بی انتهاست .... خوشی آمدی تو دل مامانی