تمشک مامان

سلام عشق زندگیم ، شاید بگم حدودا یکسال بیشتر نتونستم به وبلاگت سر بزنم و از اتفاقت که تو این مدت افتاد برات بنویسم راستش بخوای  رمز کاربری فراموش کرده بودم  و خیلی تلاش کردم تا تونستم به مدیریت وبلاگم دسترسی پیدا کنم وقتی باز کردم این چند سال عین برق و باد خاطراتش از جلوی چشمام گذشت اره یکه ماه دیگه عزیز دلم پایان 4 سالگی میشه و خیلی خوشحالم که یه همبازی قراره برات بیاید تابستان و انقدر بزرگ و فهمیده شدی و متفاوت نسبت به همسن سالهای خودت و  که انقدر داداش کوچولوی خودتو دوست داری و لحظه شماری میکنی برای اومدنش من و پدرت خیلی خوشحالیم حالا نوبتی باشه نوبت تشمک مامان و بابا که در موردش بگیم درسته آقا کوروش؟

حدودا پنج سال پیش بود پر از دلهره و ترس و اضطراب ... پر از نمیدونم چی میشه ... پر از خدایا کمک کن خوب پیش بره دوران بارداری  اما همه چی زود گذشت و عسل مامان تو بغلش اومد حالا از اون زمان خیلی گذشته و بازم اون روزهای بارداری تکرار شده اما با یه تفاوت بزرگتر اینکه یه تغییری تو خودم ایجاد کردم و اینکه نزارم ترس و دلهره زیاد بیاید سراغم با خوندن قرآن و گوش کردن موسیقی آرامش به خودم کمک کنم و از مسایل و مشکلاتم دور بشم و به فکر این تشمک تو دل باشم با اینکه زود رنجی نتونستم از خودم دور کنم شاید خاصیت این روزهاست اما باید یاد بگیریم با آدمها همون جوری که هستن رفتار کرد عادت دارن مقایسه کردن اون از تو بهتره اون فلان کارو کرد تو نکردی ..... غیره غیره اما من میتونم یه تغییر بزرگ ایجاد کنم